317mx75m breed dek.
Supervliegdekschepen als deze zijn de dinosaurussen van de zee. Met 5500 man 75 vliegtuigen en 8 kernreactoren aan boord zijn deze reuzen niet alleen kwetsbaar voor vijandelijke aanvallen maar ook voor ongelukken aan boord. Tijdens een luchtactie stijgen en landen er voortdurend vliegtuigen. Dat gaat met het nodige geweld. Aan dek worden de toestellen opnieuw geladen en getankt en in positie gebracht om met een andere piloot opnieuw te worden gekatapulteerd. Toestellen moeten tijdens het verloop van een actie worden gewisseld: vleugels worden ingeklapt en uitgeklapt, 4 liften transporteren toestellen op en neer. Toch blijft deze heksenketel opvallend schadevrij. Onderzoekers van de Universiteit van Californië (Berkeley) brachten geruime tijd door op de Enterprise en op zusterschip USS Carl Vinson om het mirakel te onderzoeken. In plaats van de strak geregelde organisatie die men had verwacht, trof men een anarchie die nog het meest leek op een mierenhoop, de bemanning liep voortdurend door elkaar heen en iedereen leek onafgebroken met iedereen te onderhandelen, het had waarachtig meer weg van Wall Street dan van een militaire organisatie. Na verloop van tijd begon men echter een lijn te zien in het ogenschijnlijk gekwetter aan boord, er bleken vaste netwerken te bestaan waarbinnen bemanningsleden voortdurend de situatie op en rond het schip evalueren. Stuit zo’n netwerk op een ongerijmdheid- een defect aan een toestel dat op vertrekken staat, een weigerende katapult dan ontwaakten prompt andere netwerken waarin geargumenteerd en onderhandelt werd over mogelijke oplossingen. Zelfs de kleinste onzorgvuldigheid wordt zo ogenblikkelijk ontdekt en flexibel gecorrigeerd. Pas wanneer de schaduw organisaties er niet tijdig uitkomt, keert op het laatste moment de militaire discipline terug, en maken overleg en onderhandeling plaats voor bevelen.